دیدن افرادی که در هنگام خواب راه می‌روند، ممکن است ترسناک به نظر برسد. اما مردم زیادی با این مشکل رو به رو هستند. آیا تا به حال دچار بی خوابی شدید؟ اختلال خواب موقعیتی است که منجر به تغییر در چرخه منظم خواب و بیداری می‌شود. خوابگردی یا پاراسومنیا یکی از انواع آن است.
راه رفتن در خواب اختلال رفتاری است که در طول خواب عمیق (معمولاً یک یا دو ساعت پس از به خواب رفتن) رخ می‌دهد و باعث رفتارهای پیچیده می‌شود که ممکن است فرد پس از بیدار شدن آن را به یاد نیاورد. شیوع این بیماری در کودکان بیشتر از بزرگسالان است. همچنین اگر فردی سابقه خانوادگی این بیماری را داشته یا مستعد بیداری‌های مکرر شبانه باشد، امکان بیشتری وجود دارد که دچار آن شود.
علائم خوابگردی چیست؟
علائم راه رفتن در خواب شامل انواع مختلفی از اقدامات ساده یا پیچیده است که فرد در حالی که هنوز خواب است انجام می‌دهد.
۱٫ چشم‌ها باز هستند و ممکن است صحبت‌های نامفهوم هم داشته باشند؛
۲٫ ممکن است کارهایی مانند: لباس پوشیدن، جابجایی وسایل و ادرار در مکان‌های نامناسب را انجام دهند. به‌ندرت رفتارهای افراد خشونت آمیز یا پیچیده می‌شود مانند: تلاش برای رانندگی با ماشین.
راه رفتن در خواب ممکن است چند دقیقه تا نیم ساعت طول بکشد و اکثراً در کمتر از ۱۰ دقیقه به پایان می‌رسد. ممکن است فرد به رختخواب بازگردد و خودش بخوابد یا در حالی که هنوز از تخت خارج است، گیج از خواب بیدار شود.
یکی از علائم اصلی راه رفتن در خواب و سایر پاراسومنیا های NREM این است که شخص وقتی از خواب بیدار می‌شود، چیزی به یاد نمی‌آورد .
آیا راه رفتن در خواب اختلال خواب است؟
خوابگردی نوعی اختلال خواب است که به‌عنوان پاراسومنیا شناخته می‌شود. این رفتار، رفتاری غیرطبیعی در هنگام خوابیدن است و باعث راه رفتن، حرف زدن، ناله کردن، کابوس، شب ادراری و دندان قروچه یا فشردن فک در خواب می‌شود. در واقع، پاراسومنیا مرز بین خواب و بیداری را در بر می‌گیرد. به همین دلیل است که اقداماتی که در طول این دوره رخ می‌دهد غیر طبیعی است.
پاراسومنیا را می‌توان بر اساس قسمتی از چرخه خواب که طی آن اتفاق می‌افتد، طبقه بندی کرد. راه رفتن در خواب در زمان REM (NREM) اتفاق می‌افتد که معمولاً در مرحله سه چرخه خواب است و به خواب عمیق نیز معروف است. اختلالات خواب مانند: صحبت در خواب، برانگیختگی‌های گیج کننده، ترس از خوابیدن و راه رفتن در خواب به‌عنوان اختلال برانگیختگی NREM طبقه بندی می‌شود.
درمان پاراسومنیا
در برخی موارد ممکن است داروهایی را برای کنترل راه رفتن در خواب تجویز کنند. همچنین مراحلی وجود که با انجام دادن آنها تا حدودی از این اختلال جلوگیری میکنیم.
هیچ راه شناخته شده‌ای برای جلوگیری کامل از راه رفتن در خواب وجود ندارد. با این حال، اقدامات خاصی را برای به حداقل رساندن خطرات آنکه شامل موارد زیر است انجام دهید.
سبک زندگی و خوابگردی
· خواب کافی داشته باشید.
· استرس را کاهش دهید و مدیتیشن کنید.
· از هرگونه تحریک (شنوایی یا دیداری) قبل از خواب اجتناب کنید.
· نکاتی برای محافظت از خود هنگام راه رفتن و جلوگیری از آسیب دیدن انجام دهید مانند: یک محیط خواب امن عاری از اجسام خطرناک یا تیز داشته باشید. در صورت امکان اتاق خوابتان در طبقه همکف باشد. همچنین درها و پنجره‌ها را قفل کنید، پنجره‌های شیشه‌ای را بپوشانید، زنگی را برای هشدار روی درب اتاق خواب قرار دهید.
· از مصرف الکل خودداری کنید. نوشیدن الکل می‌تواند خواب شبانه را مختل کند و محرکی برای راه رفتن در خواب باشد.
· قبل از خواب فعالیت‌های آرامش‌بخش مانند مطالعه کتاب، انجام معماها یا دوش گرفتن را انجام دهید. تمرینات مدیتیشن یا یوگا نیز ممکن است کمک کننده باشد. شرایط اتاق خواب را راحت و آرام برای خواب کنید.
· دنبال الگو خوابگردی خود باشید و از سایر افراد خانواده بخواهید زمان آن را چندین شب برای شما ثبت کنند. در نهایت این زمان را به پزشک خود اطلاع دهید.
درمان دارویی خوابگردی
اگر راه رفتن در خواب ناشی از بیماری‌های زمینه‌ای مانند: رفلاکس معده، آپنه انسدادی خواب، تشنج، حرکات دوره‌ای پا یا سندرم پای بی قرار است، پس از درمان بیماری زمینه‌ای راه رفتن در خواب باید متوقف شود.
در صورتی که خوابگردی باعث ایجاد خواب آلودگی بیش از حد در طول روز شود و زمانی که سایر گزینه‌های درمانی موثر واقع نشده باشد، ممکن است مصرف داروها ضروری شود. داروهایی که می‌تواند در بیماری پاراسومنیا مفید باشد شامل موارد زیر است.
پیشنهاد میکنیم این مقاله را بخوانید: ۹ سوالی که باید برای داشتن خواب بهتر بپرسید؟
· استازولام؛
· کلونازپام (کلونوپین)؛
· ترازودون (Oleptro).
اغلب می‌توان داروها را پس از چند هفته استفاده و در صورت جلوگیری از عود بیماری متوقف کرد. گاهی اوقات، راه رفتن در خواب پس از قطع دارو برای مدت کوتاهی افزایش می‌یابد. مصرف داروها فقط باید با تائید پزشک باشد.
سایر گزینه‌های درمانی راه رفتن در خواب
تکنیک‌های آرامش روان، تصویرسازی ذهنی و بیداری پیش بینی شده گزینه‌هایی برای درمان طولانی مدت افراد مبتلا به اختلال پاراسومنیا است. بیداری‌های پیش بینی شده شامل: بیدار کردن کودک یا شخص تقریباً ۱۵-۲۰ دقیقه قبل از زمان معمول راه رفتن در خواب و سپس بیدار نگه داشتن فرد در طول دوره‌ای است که معمولاً در آن خوابگردی اتفاق می‌افتد.
تکنیک‌های آرامش، مدیتیشن و تصویرسازی ذهنی نیز روش‌های کاربردی است. کمک گرفتن از یک درمانگر رفتاری یا هیپنوتیزم کننده با تجربه نیز بسیار موثر خواهد بود. در هیپنوتیزم بیمار را به حالت روحی بسیار آرام و متمرکز می‌برند و پیشنهادات درمانی فرد را به او ارائه می‌دهند؛ زیرا در آن شرایط برای دریافت اطلاعات آگاه‌تر هستند. در صورت تداوم علائم و آسیب به خود یا دیگران، با متخصص اختلالات رفتاری خود مشورت کنید.
کلام آخر
خوابگردی لزوماً نگران کننده نیست ولی فردی که این اختلال را دارد در هنگام راه رفتن خود را در شرایط خطرناکی قرار می‌دهد. به‌عنوان مثال این شرایط شامل تصادف با ماشین در صورت خارج شدن از خانه و هزاران حادثه دیگر در بیرون یا درون منزل احتمال دارد، اتفاق بیفتد. راه رفتن در خواب باعث آزار دیگران و مختل شدن خواب سایر افرادی که در خانه هستند، نیز می‌شود. ولی به‌ندرت شخصی که این بیماری را دارد به‌طور مستقیم اطرافیان را مورد جراحت قرار می‌دهد.
منابع
https://www.webmd.com/sleep-disorders/how-is-sleepwalking-treated
دیدگاه‌ها (0)